Οι υποκοριστικές λέξεις

Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της ρωσικής γλώσσας αποτελεί η μεγάλη ποσότητα των υποκοριστικών λέξεων. Η υποκοριστική μορφή στη ρωσική γλώσσα πλέον σχηματίζεται με τη βοήθεια των ειδικών επιθημάτων. Όπως εσείς ίσως ήδη ξέρετε, το επιθηματικό σύστημα είναι εξαιρετικά καλά αναπτυγμένο στη ρωσική γλώσσα, σε σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη γλώσσα. Με τη βοήθεια των διαφορετικών επιθημάτων εμείς μπορούμε να εκφράσουμε τα συναισθήματα και τις αξιολογήσεις μας. Με τη βοήθεια τους εμείς μπορούμε να εκφράσουμε την στοργή, την τρυφερότητα, τον θαυμασμό, την συγκίνηση, την παραμέληση, το μίσος και ούτω καθεξής. Αλλά σ`αυτό το άρθρο πιό πολύ θα μας ενδιαφέρουν οι τρόποι έκφρασης της στοργής, της τρυφερότητας και της συγκίνησης.

Όταν εμείς μιλάμε με τα παιδιά ή με τους στενούς συγγενείς, εμείς  мы συνεχώς χρησιμοποιούμε την υποκοριστική μορφή: αντί της ουδέτερης λέξης «сын» (ο γιος), εμείς προτιμάμε να χρησιμοποιήσουμε «сынуля» ή «сыночек» (ο γιόκας), αντί της ξηρής λέξης «дочь» (η κόρη), εμείς θα πούμε «доченька», «дочурка» (κορούλα), «маму» (τη μαμά) θα τη λέμε «мамуля» ή «мамочка» (μανούλα), «бабушку» (τη γιαγιά) - «бабуля» ή «бабулечка» (η γιαγιάκα).
Η μετάδοση του καλού, της ομορφιάς και της στοργής στην ομιλία είναι το ίδιο απαρέτητη όπως και οι καλές πράξεις, πραγματοποιημένες στη ζωή.

Η υποκοριστική μορφή σχετίζεται με τη μορφή του μικροσκοπικού, δηλαδή με τη λέξη ή τη μορφή των λέξεων, οι οποίες εκφράζουν την υποκειμενικά εκτιμωμένη σημασία της μικρής μέγεθους, όγκου και ούτω καθεξής. Όμως, το μικροσκοπικό έχει και την υποκοριστική μορφή (кошечка (το γατάκι), домик (το σπιτάκι), ключик (το κλειδάκι)), και την υποτιμητική μορφή ή μειωτική μορφή (людишки (ανθρωπάκια), царьки (βασιλιαδάκια), народишко (λαός υποτιμητικά)), όμως σ`αυτό τον άρθρο εμείς θα δείξουμε μόνο την υποκοριστική μορφή των λέξεων.
Ο σχηματισμός των υποκοριστικών μορφών με τη βοήθεια των επιθημάτων χρησιμοποιείται για την υποκειμενική αξιολόγηση και χαρακτηρίζει την ομιλούμενη, εκφραστικά ζωγραφισμένη γλώσσα. Οι υποκοριστικές μορφές, όπως το είχαμε αναφέρει πιο πάνω, συχνά χρησιμοποιούνται για την έκφραση στενών σχέσεων, ιδίως  όταν πρόκειται για την ομιλία με τα μικρά παιδιά.

Και λοιπόν, ποιά είναι τα υποκοριστικά επιθήματα, τα οποία μας βοηθάνε να μιλάμε ευγενικά και τρυφερά με τους ανθρώπους γύρω μας και να περιγράφουμε κάτι ή κάποιον.

Το επίθημα -ек
Χρησιμοποιείται, άμα η λέξη αλλάζει τη μορφή της κατά την αλλαγή των πτώσεων, και ο φωνήεν ήχος εξαφανίζεται.
Παράδειγμα: орешек – орешка (δοκιμαστική λέξη). Στη δοκιμαστική λέξη, εμείς παρατηρούμε την εξαφάνιση του φωνήεντος е.
Сыночек – сыночка (δοκιμαστική λέξη). Και πάλι βλέπουμε την την εξαφάνιση του φωνήεντος е στη δοκιμαστική λέξη.
Άλλα παραδείγματα: кусочек – кусочка, веночек – веночка, человечек – человечка, цветочек – цветочка.

Το επίθημα–ик
Χρησιμοποιείται, άμα η λέξη αλλάζει τη μορφή της κατά την αλλαγή των πτώσεων, όμως ο φωνήεν ήχος δεν εξαφανίζεται.
Παράδειγμα: столик – столика (δοκιμαστική λέξη), бегемотик – бегемотика, нолик – нолика, обормотик – обормотика, солдатик – солдатика, домик - домика.

Τα επιθήματα -ечк, -еньк
Αυτά τα επιθήματα χρησιμοποιούνται μετά από τα μαλακά σύμφωνα και τα σφυρισμένα, και επίσης μετά από τα φωνήεντα.
Παράδειγμα: чашечка, доченька, рученька, маечка, заечка, новенький, книжечка.
Αυτά τα επιθήματα συχνά χρησιμοποιούνται για τον σχηματισμό των υποκοριστικών μορφών των προσωπικών ουσιαστικών.
Παράδειγμα: Юлечка, Танечка, Сенечка, Олечка, Сашечка, Сонечка.

Τα επιθήματα-очк, -оньк
Αυτά τα επιθήματα χρησιμοποιούνται σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις.
Παράδειγμα: сказочка, глазоньки, тетрадочка, парочка, яблонька.
Τα επιθήματα αυτά επίσης χρησιμοποιούνται για τον σχηματισμό των υποκοριστικών μορφών των προσωπικών ουσιαστικών.
Παράδειγμα: Димочка, Ромочка, Тимочка.

Το επίθημα -ул
Αυτό το επίθημα συχνά χρησιμοποιείται για τον σχηματισμό της υποκοριστικής μορφής από τα προσωπικά ουσιαστικά και από τα ονόματα των στενών σχέσεων.
Παράδειγμα: лапатуля, Димуля, сынуля, мамуля, бабуля, дедуля, Машуля, Сашуля.

Πρέπει να θυμηθούμε και να προσέξουμε, ότι τα υποκοριστικά επιθήματα ποτέ δεν έχουν τόνο.
Παράδειγμα: глАзоньки, дОмик, стОлик, чАшечка. Το μεγάλο γράμμα δείχνει το τονισμένο φωνήεν.
Όπως το είχαμε πει, οι υποκοριστικές λέξεις συχνά χρησιμοποιούνται στον λόγο της ρωσικής γλώσσας. Αυτές μας βοηθάνε να εκφράζουμε την καλοσύνη, την φροντίδα, την αγάπη και την στοργή στον κόσμο και στους ανθρώπους γύρω μας. Σχεδόν κάθε λέξη της ρωσικής γλώσσας μπορεί να σχηματίσει την υποκοριστική μορφή με τη βοήθεια του κατάλληλου επιθήματος.